Onlangs vertelde iemand mij iets zonder enig benul van de waarde ervan voor mij. Voor zijn afstudeeropdracht onderzocht hij dagdromen en het effect ervan op je creativiteit. Daar maakt hij dan weer een video over. “Dagdromen hebben een positieve invloed op je creativiteit.” Op zich is die conclusie niet nieuw. Ik denk ook dat ik het wel al eens eerder gehoord had. Dit keer hoorde ik alleen niet zomaar een wetenswaardigheid. Ik hoorde een bevestiging. Ik ben namelijk een echte (dag)dromer. Als meisje kon ik uren op mijn kamer zitten ‘niks doen’. Ik had altijd ideeën, verhalen en dromen. Ik dacht ze uit, schreef ze op, tekende ze of liet ze weer los. “Kom toch eens van die wolk af!”, “Blijf met beide benen op…